Ustawa z dnia 4 lipca 2019 r. nowelizująca KPC (Dz.U. z 2019 r., poz 1469 ) wprowadza zmiany także w zasadach wnoszenia pism przygotowawczych.
Jeżeli informacje o sporze przedstawione w pozwie i w odpowiedzi na pozew okażą się niewystarczające do powzięcia rozstrzygnięcia, przewodniczący ma możliwość uzupełnienia informacji w drodze zarządzenia wymiany pism przygotowawczych. Takie uzupełnienie możliwe jest w uzasadnionych przypadkach, w szczególności w sprawach zawiłych lub obrachunkowych.
Zarządzając wymianę przez strony pism przygotowawczych, przewodniczący oznacza porządek składania pism, terminy, w których pisma należy złożyć i okoliczności, które mają być wyjaśnione ( art. 205[3] § 1). Przewodniczący może również zobowiązać stronę, by w piśmie przygotowawczym podała wszystkie twierdzenia i dowody istotne dla rozstrzygnięcia sprawy pod rygorem utraty prawa do ich powoływania w toku dalszego postępowania. W takim przypadku twierdzenia i dowody zgłoszone z naruszeniem tego obowiązku podlegają pominięciu, chyba że strona uprawdopodobni, iż ich powołanie w piśmie przygotowawczym nie było możliwe albo że potrzeba ich powołania wynikła później. Późniejsze wyznaczenie posiedzenia przygotowawczego nie powoduje otwarcia terminu do zgłaszania nowych twierdzeń i dowodów. Strona reprezentowana przez fachowego pełnomocnika może być zobowiązana do wskazania w piśmie przygotowawczym podstaw prawnych jej żądań.
Przewodniczący zarządza zwrot pisma przygotowawczego złożonego z uchybieniem terminu albo bez zarządzenia – art. 205[3] § 5 KPC.
Warto zauważyć że sankcja zwrotu pisma nie obejmuje niedopełnienia wymagań co do treści pisma, ponieważ w takim przypadku niesumienność strony działa na jej własną niekorzyść: strona traci możliwość argumentacji przed sądem w danym zakresie.
W konsekwencji wyżej opisanych zmian ulegnie zmianie także treść w art. 127 KPC, który do tej pory regulował pisma przygotowawcze. Przede wszystkim pismo przygotowawcze nie ma już na celu przygotowanie rozprawy, a przygotowanie sprawy do rozstrzygnięcia! Wynika to z faktu, iż w obecnym stanie prawnym rozstrzygnięcie co do istoty sprawy nie musi już zapaść na rozprawie, nie można zatem już utożsamiać przygotowania rozprawy z przygotowaniem rozstrzygnięcia.
W myśl znowelizowanego art. 127 § 1 KPC w piśmie procesowym, którego celem jest przygotowanie sprawy do rozstrzygnięcia (pismo przygotowawcze) strona powinna zwięźle podać stan sprawy, wyszczególnić, które fakty przyznaje, a którym zaprzecza, oraz wypowiedzieć się co do twierdzeń i dowodów zgłoszonych przez stronę przeciwną. W piśmie przygotowawczym strona może także wskazać podstawy prawne swoich żądań lub wniosków.